Ik ben opgeleid als onderzoeker. Met een wetenschappelijk bril op, kijk je naar ziekten als defecten van bepaalde lichamelijke processen of defecten aan cellen. Ziekten worden hierdoor iets technisch wat je kan meten, probeert te begrijpen en uit probeert te schakelen. De realiteit van verschrikkelijke ziektes zoals de ziekte van Pompe, staan ver van je af, ondanks dat je er dagelijks mee bezig bent.
Hoe anders wordt dit als zoiets dan bij het kind van je vrienden voorkomt, zoals bij Valenti. Een fantastisch mannetje die in zijn eerste jaar op deze wereld meer ziekenhuis van binnen heeft gezien dan de meeste mensen in hun hele leven doen. Valenti is een ontzettend stoer mannetje, waarmee het nu heel goed gaat, maar die een onzekere toekomst tegemoet gaat. Persoonlijk ben ik ontzettend trots op Valenti, maar ook op Dimitri en Roxanne hoe ze hier mee omgaan en ook nog deze belangrijke stichting zijn begonnen. Als bestuurslid hoop ik een klein steentje bij te kunnen dragen om het leven van deze patientjes, hun ouders en hun naasten in de toekomst iets beter te kunnen maken.
